κολλησόψαρο

Τελεόστεο ψάρι της οικογένειας των εχενηιδών. Η επιστημονική ονομασία του είναι Remora remora ή Echeneis remora. Το κ. όπως και τα υπόλοιπα είδη της τάξης των εχενηιδομόρφων ή δισκοκεφάλων φέρει στο κεφάλι του έναν χόνδρινο δίσκο σαν βεντούζα, εφοδιασμένο με αγκαθωτά ελάσματα. Με τη βοήθεια αυτού του δίσκου, τα κ., μεμονωμένα ή κατά αγέλες, κολλούν στο σώμα άλλων ψαριών (καρχαριών, ξιφιών, φεγγαρόψαρων) ή άλλων υδροβίων ζώων (θαλάσσιων χελωνών κ.ά.) ή, ακόμα, και σε επιπλέοντα αντικείμενα, όπως στις καρίνες των πλοίων. Το κ. χρησιμοποιεί κατ’ αυτόν τον τρόπο τους ξενιστές του ως μεταφορικά μέσα, αν και είναι πιθανό ότι λαμβάνει και την τροφή του από τα ζώα αυτά, χρησιμοποιώντας τα υπολείμματα της διατροφής τους. Όταν η τροφή είναι ανεπαρκής, αποσπάται από τον ξενιστή του και, κολυμπώντας με την κοιλιά προς τα επάνω, αναζητά διάφορα άλλα ζώα για τη διατροφή του. Φτάνει σε μήκος περίπου τα 40 εκ. και έχει χρώμα ομοιόμορφο που ποικίλλει από καστανόμαυρο έως γκριζωπό. Το κ. είναι διαδεδομένο σε όλες τις θερμές και εύκρατες θάλασσες. Το κρέας του δεν τρώγεται. Πολλοί ψαράδες της ανατολικής Αφρικής και της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής το χρησιμοποιούν για δόλωμα ή αντί για αγκίστρι. Αφού του δέσουν ένα σχοινάκι στην ουρά, το πετούν στη θάλασσα, όταν δουν μεγάλα ψάρια ή θαλάσσιες χελώνες. Το κ. κολλάει τόσο γερά στο σώμα των ζώων αυτών ώστε οι ψαράδες, τραβώντας το σχοινί, εύκολα μπορούν να μεταφέρουν τη λεία του μέχρι το σκάφος τους. Ένα άλλο συγγενές με το κ. είναι η Remora naucrates, γνωστό στη χώρα μας ως κολαούζοςψάρι πιλότος, γιατί συχνά προηγείται των κοπαδιών μεταναστευτικών ψαριών, υποβοηθώντας έτσι τους ψαράδες στην επισήμανσή τους. Το ψάρι αυτό δεν παρουσιάζει κανένα άλλο ενδιαφέρον από αλιευτική άποψη. Το κολλησόψαρο κολλάει πάνω στο σώμα μεγάλων θαλάσσιων ζώων, που τα χρησιμοποιεί ως μεταφορικά μέσα και πιθανότατα για να προμηθευτεί από αυτά την τροφή του.